„Standardy projektowe i wykonawcze dla systemu rowerowego miasta Wrocławia” zostały przyjęte Zarządzeniem Prezydenta z dnia 9 czerwca 2005 roku. Są to wymagania techniczne stawiane przy projektowaniu infrastruktury rowerowej (na przykład rodzaj stojaków na rowery, szerokość dróg dla rowerów, czy rodzaj ich nawierzchni). Standardy te, przyjęte wcześniej przez Gdańsk i Kraków, zostały opracowane między innymi na bazie wytycznych holenderskiego podręcznika dla projektantów „Postaw na rower”.

Dokument ten nie zastępuje przepisów ogólnych, w szczególności Prawa o Ruchu Drogowym, Ustawy o drogach publicznych czy Rozporządzeń Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie oraz w sprawie znaków i sygnałów drogowych. W oparciu o najlepszą praktykę, Standardy wprowadzają jednak ostrzejsze i bardziej szczegółowe parametry oraz zasady, które obowiązują projektantów i wykonawców. Należy zauważyć, że dokument bazujący całkowicie na propozycji strony społecznej został w kilku miejscach, wbrew woli rowerzystów, zmiękczony w stosunku do wzorca, a jego końcowy wygląd jest efektem kompromisu.

Obecnie wrocławski urząd miejski jako wytyczne dla projektantów i wykonawców tras rowerowych stosuje „Standardy projektowe i wykonawcze dla infrastruktury rowerowej województwa dolnośląskiego”, które zostały przyjęte przez Zarząd Województwa Dolnośląskiego w dniu 22 marca 2016 roku. Dokument ten składa się z dwóch integralnych części – standardów projektowania i realizacji infrastruktury rowerowej oraz zielonych standardów czyli zbioru zasad kształtowania oraz ochrony zieleni w otoczeniu tras rowerowych.

Standardy dolnośląskie są bardziej aktualne oraz dużo dokładniejsze i obszerniejsze w porównaniu z wrocławskim odpowiednikiem. Bazują na przykładach dobrej praktyki oraz analizie problemów, z jakimi spotyka się ruch rowerowy w Polsce. Autorzy wzorowali je na dokumentach z innych miast, które powstały już po przyjęciu przez Wrocław Standardów w 2005 roku.

Stosowanie Standardów nie zwalnia w żaden sposób z prowadzenia konsultacji społecznych opracowywanych projektów i koncepcji. Dokument należy traktować jako ogólne wytyczne, zaś każdy projekt indywidualnie konsultować z przedstawicielami środowiska rowerzystów, czyli z codziennymi użytkownikami tras, którzy są zaznajomieni z dobrą praktyką i sytuacją w terenie.